Else Beekman
Het is de grootste zoetwatervis van Europa: de meerval. Deze reus kan langer worden dan 2,5 meter en meer dan 100 kilo wegen. Voor veel sportvissers is het vangen van deze veelvraat een uitdaging die ze maar wat graag aangaan. En in de Spaanse Ebro-rivier hoef je daar niet lang naar te zoeken: de meerval laat zich hier opvallend vaak vangen.
De Ebro is de langste rivier die volledig door Spanje stroomt. De rivier ontspringt in het Cantabrisch Gebergte, stroomt dan door het noordoosten van het land en eindigt in de Middellandse Zee. De rivier is belangrijk voor de binnenvaart, maar staat ook bekend als een paradijs voor sportvissers. Naast karpers, snoeken en barbelen zwemmen er ook meervallen van een indrukwekkend formaat rond. Dat maakt de Ebro tot een populaire visplek voor hengelaars uit binnen- en buitenland.
©inspanje.nl
Hashtag meerval
En wat is er nu leuker dan met zo’n reusachtige vis op de foto te gaan en die te delen op sociale media? De meerval is daar uitermate geschikt voor. Met zijn grote afgeplatte bek, baarddraden, lange staart en gladde, slijmerige huid ziet hij er bijna buitenaards uit. En maakt een mooi plaatje, die graag door vissers gedeeld wordt.
De megagrote meerval is inmiddels uitgegroeid tot een magneet voor sportvissers. Volgens José Antonio Rodríguez, voorzitter van de sportvisserijfederatie van de autonome regio Aragón, is het succes mede te danken aan sociale media. “Die hebben ervoor gezorgd dat sportvissen veranderd is in een zoektocht naar de ‘grote vangst’, en al helemaal sinds de coronapandemie”, zegt hij in de krant La Vanguardia. Sportvissers uit de regio hebben al indrukwekkende exemplaren gevangen. Het Spaanse record staat momenteel op 2,72 meter en 120 kilo. Het wereldrecord komt uit Italië, waar in de Po-rivier een meerval werd gevangen van 2,85 meter en 140 kilo.
Niet bij iedereen geliefd
Toch is niet iedereen even enthousiast over de opmars van deze reusachtige vis. De meerval komt oorspronkelijk uit Oost-Europa. In de jaren zeventig werd hij door een Duitse sportvisser uitgezet in de Ebro. Sindsdien heeft hij zich verspreid naar andere Spaanse rivieren, zoals de Guadalquivir en de Segre.
Omdat de meerval geen natuurlijke vijanden heeft en vrijwel alles eet wat hij tegenkomt: vissen, schaaldieren, amfibieën en zelfs watervogels, verstoort hij het evenwicht in het ecosysteem. De voedselketen raakt uit balans en andere soorten worden verdrongen. Zo roept de meerval niet alleen bewondering op, maar ook zorgen bij ecologen, biologen en andere autoriteiten op het gebied van milieubescherming.
Bron van inkomsten
Om de ecologische schade van de alleseter te beperken, hebben de Spaanse autoriteiten beheersmaatregelen getroffen. Eén daarvan is het stimuleren van sportvisserij: een manier om de populatie te beperken én tegelijk inkomsten te genereren.
In de gemeente Mequinenza, gelegen aan de Ebro en op anderhalf uur rijden van Zaragoza, hebben ze daar goed op ingespeeld. Elk jaar worden er nationale en internationale viskampioenschappen georganiseerd. Alleen vorig jaar al kwamen er meer dan 25.500 sportvishengelaars uit de hele wereld naar wat in Spanje liefkozend de ‘Zee van Aragón’ wordt genoemd. Vooral Duitsers, Roemenen, Fransen en Tsjechen waren goed vertegenwoordigd. De meeste bezoekers bleven gemiddeld drie dagen.
Dat leverde 69.000 dagvergunningen op en flink wat omzet voor de lokale economie: van materiaalverhuur tot horeca en hotels. Voor Mequinenza is de meerval daarmee uitgegroeid tot een belangrijke bron van inkomsten. En ook nog eens een goede manier om zich te profileren als bestemming voor natuur, sport en recreatie. Reusachtig interessant of ongewenste bezoeker, in de Ebro blijft de meerval voorlopig niet onopgemerkt.
Rivierherstel: het slopen van obstakels om Spaanse waterwegen te herstellen