De 47-jarige vrachtwagenchauffeur José Francisco Díaz Cárceles uit Almería vertelt zijn verhaal: dat hij het niet meer aankan, de ritten zonder naar het toilet te kunnen, zonder zich op te kunnen frissen, zonder even een kop koffie te kunnen drinken of een warme maaltijd te eten.
Cárceles heeft er naar eigen zeggen tien horror-werkdagen op zitten, met name de laatste dagen, toen de noodtoestand was afgekondigd, waren heel zwaar. Omdat de wegrestaurants hun deuren moesten sluiten, kon hij vanaf vrijdag nergens meer terecht voor een warme maaltijd. Op benzinepompstations was er zelfs uit de koffieautomaten geen koffie meer te krijgen. Om van de gesloten toiletruimten nog maar te zwijgen. Al die dagen is hij nauwelijks uit zijn eigen vrachtwagencabine geweest.
Gecontracteerde chauffeurs hebben geen keuze
“Zodra ik mijn laatste vracht gelost heb in Murcia, ga ik terug naar mijn gezin in Almería en daar blijf ik totdat dit allemaal weer voorbij is. Op deze manier moeten werken is inhumaan!”, aldus Jose Francisco. Hij heeft nog het geluk dat hij zelfstandig ondernemer is, met een eigen vrachtwagen, en dat hij dus zelf de beslissing kan nemen om zo niet langer door te gaan. Anderen die in loondienst werken moeten dat wel, om heel Spanje van de nodige voorraden te blijven voorzien.
José Francisco’s laatste rit was naar Italië waar hij aubergines uit Almería naartoe heeft gebracht en een vracht frisdrank mee terug heeft genomen naar Spanje. Hij vertelt dat ondanks de kritieke situatie in Italië, de situatie voor de vrachtwagenchauffeurs daar aanzienlijk beter is dan in Spanje. Alle faciliteiten langs de snelweg blijven, op de restaurants na, open in Italië waardoor een kop koffie, croissantje of pizzapunt voor vrachtwagenchauffeurs nog geen probleem zijn. Ook naar het toilet gaan of een douche nemen is langs de Italiaanse snelweg nog gewoon mogelijk.
Eten uit blik
“In Spanje is de situatie voor vrachtwagenchauffeurs het slechtst. Sterker nog, dit is het vreselijkste dat ik in de 25 jaar als vrachtwagenchauffeur heb meegemaakt. En dan heb ik zelfs nog een magnetron in mijn cabine, maar het eten dat je daarin op kan warmen is voor één dag goed te doen, voor 15 dagen achter elkaar is het vreselijk, helemaal voor mij want ik heb diabetes… ik kan geen vijf dagen op broodjes en blikvoer leven! Bovendien loop ik het risico onderweg besmet te raken en dan het virus op mijn gezin over te dragen” vertelt José Francisco.
Hij vindt dat de Spaanse overheid iets moet ondernemen om deze situatie voor hem en zijn collega’s te veranderen. Verder vertelt hij dat een restaurant in Ciudad Real had aangeboden om maaltijden voor vrachtwagenchauffeurs te bereiden en deze via loketten te distribueren, maar dit initiatief werd door de Guardia Civil verboden zodra zij daar weet van kregen.
Aanpassing maatregelen voor vrachtwagenchauffeurs
Jose Francisco is een van de 700 vrachtwagenchauffeurs die zijn aangesloten bij Associatie voor Transporteurs van Almería, die weer onderdeel uitmaakt van de Nationale Transportfederatie. Deze laatste heeft de Spaanse overheid verzocht om de situatie voor vrachtwagenchauffeurs uit het hele land aan te passen, te meer omdat zij in deze moeilijke tijden broodnodig zijn voor de bevoorrading van de Spaanse supermarkten.