Het gaat om DNA-materiaal uit een dijbeen van een mensachtige die onderdeel uitmaakte van een groep van 28, waarvan zo’n beetje alle resten inmiddels zijn gevonden. De resten zijn goed bewaard gebleven in de grot die ‘Sima de los Huesos’ (grottenkuil) wordt genoemd in Noord-Spanje. Uit het dijbeen is DNA gezuiverd dat sterke overeenkomsten vertoont met DNA van de mensachtige ‘homo denisova’ of de Denisovamens. Ander soortgelijk DNA van 80.000 jaar van deze tak van mensen werd gevonden in Siberië.
Wetenschappers staan met deze vondst van het oudste menselijke DNA dus nu voor een raadsel. Eerder werd gedacht dat het ging om resten van voorvaderen van Neanderthalers, maar dit blijkt op basis van het geanalyseerde DNA niet waar te zijn, zo publiceren de betreffende wetenschappers in het vakblad Nature. Het vorige oudste menselijk DNA-bewijs is ruim 100.000 jaar jonger dan hetgeen men onlangs dus in de grot Sima de los Huesos aantrof.
Vragen nemen toe
Volgens onderzoeker Matthias Meyer is het goed mogelijk dat er veel mensensoorten nog altijd niet ontdekt zijn. Aangezien die soorten waarschijnlijk ook nog onderling zijn gekruist, wordt het onderzoek alleen maar ingewikkelder. Hoe meer informatie uit het DNA wordt gehaald, hoe meer vragen er ontstaan, daarover zijn wetenschappers het wel eens.
Tot nu toe gingen wetenschappers er van uit dat er een gemeenschappelijke Afrikaanse voorouder zou zijn geweest voor de homo denisova en de neanderthalers. De mensachtigen die richting het westen trokken zouden evolueren tot neanderthalers en zij die naar het oosten gingen zouden zich ontwikkeld hebben tot de denisova’s. Degenen die in Afrika bleven waren de voorouders van de homo sapiens.