Het is ’s werelds grootste zeevis wiens aanwezigheid in de Middellandse Zee zeer ongebruikelijk is. Het is de eerste keer dat een exemplaar van deze klasse haaien in het gebied is waargenomen.
De duikers van het Centrum voor Studie en Behoud van Zeedieren (CECAM) van Ceuta hebben bijna vijf uur moeten werken om het dier te kunnen bevrijden. Naar schatting van Cecam had de walvishaai een lengte van tien tot twaalf meter.
Bekijk ook: Hamerhaai gespot dichtbij de kust van Galicië
In verklaringen aan Ceuta Actualidad onderstreepte de voorzitter van CECAM, Juan Carlos Rivas, de buitengewone aard van de ontmoeting van de duikers met deze walvishaai. Hij wees er bovendien op dat het “een vis is die ik ben gaan zien op de Malediven en Baja California, maar het is de eerste keer dat hij in de Middellandse Zee is waargenomen”.
Walvishaaien hebben een voorliefde voor warm water, wat hun aanwezigheid in alle tropische zeeën verklaart. Ondanks zijn kolossale uiterlijk is het een volgzaam dier dat zich uitsluitend voedt met plankton.
Wat deed de walvishaai bij Ceuta?
De directeur van het Zeemuseum van Ceuta, Óscar Ocaña, heeft de leden van Cecam gefeliciteerd voor hun waarneming en vrijlating van het exemplaar. Hij gaf aan El Faro de Ceuta verschillende verklaringen zijn voor de aanwezigheid van het dier op deze plek in de Middellandse Zee.
Zich baserend op het MIMAR-project, dat mariene ecosystemen in Macronesië (Noord-Afrika, Azoren, Madeira, de Canarische Eilanden en Kaapverdië) monitort, geeft hij dat het in Kaapverdië gebruikelijk is om in de zomer walvishaaien te zien. Hij voeg toe dat het een dier is dat door oppervlaktewateren beweegt op zoek naar agglomeraties van plankton en kleine vissen. De wateren van Ceuta behoren in dit opzicht tot de meest productieve in de Middellandse Zee.
Op zoek naar nieuwe foerageergebieden
Aan de andere kant sluit Ocaña niet uit dat dit exemplaar “op zoek was naar nieuwe foerageergebieden. Het is in zijn optiek mogelijk dat deze nieuwe migraties te wijten zijn aan wereldwijde verandering en dus aan de overexploitatie van visgronden door mensen. “Hierdoor wordt de walvishaai gedwongen om nieuwe voedselgebieden te zoeken”.
Aan de andere kant citeert de directeur de wetenschappelijke coördinator van het MIMAR-project, Rogelio Herrera. Die legt in een studie uit dat “het niet zo onredelijk is om een walvishaai in deze wateren te zien omdat ze meestal met soorten als de tonijn reizen, omdat ze deels hetzelfde eten.