De droogte in Zuid-Spanje biedt voor een keer positief nieuws: De zeebodem aan de kust van La Axarquía (Málaga) herstelt zich langzaam naar zijn toestand van een halve eeuw geleden. Door de droogte wordt al het afvalwater al maanden hergebruikt en niet in zee geloosd.
Vissers bij de haven van Caleta de Vélez, de meest productieve van Andalusië, beginnen al de directe gevolgen te zien van het nul-lozing beleid waarvan sprake is sinds afgelopen zomer in het oostelijke deel van de Costa del Sol.
Mijlpaal voor zeebodemherstel
Onderzoekers van de Universiteit van Málaga gaan zelfs nog verder. Met uitzondering van Israël, dat al tientallen jaren elk restant van afvalwater benut is er momenteel geen ander deel van de Middellandse Zee dat geen enkel residu van zuiveringsinstallaties loost. In de Axarquía is dit nul-lozing beleid afgelopen zomer van start gegaan. Toen had de intensieve landbouw geen irrigatiewater meer. Het stuwmeer La Viñuela was leeg. Daardoor moest gerecycled water uit alle grote zuiveringsinstallaties in de regio worden gebruikt in de landbouw. Daardoor zijn nu vrijwel alle lozingen naar zee van afvalwater gestopt.
Herstel zeegrasvelden
Doordat er geen afvalwater in zee wordt geloosd herstellen ook de zeegrasvelden in de omgeving van het natuurgebied Maro – Cerro Gordo. Op deze manier zou La Axarquía zich kunnen consolideren als de ‘beste zeetuin in de hele Middellandse Zee’. Dat zeggen onderzoekers van de Universiteit van Málaga, aangehaald in de krant La Opinión de Málaga.
Deskundigen benadrukken echter dat het minstens vijf jaar zal duren voordat de gewenste resultaten van dit nieuwe nul-lozing beleid goed zichtbaar worden. Zeegrasvelden groeien namelijk erg langzaam. In tegenstelling tot algen heeft zeegras bladeren, stengels en wortels, en produceert het ook bloemen en fruit. De zeegrasvelden kenmerken zich door bundels van bladeren net boven de zeebodem. Ze zijn essentieel voor de gezondheid van de kustecosystemen.
Belang van zeegrasvelden
Posidonia oceanica, een inheemse soort in de Middellandse Zee, wordt beschouwd als een uitstekende bio-indicator van waterkwaliteit. De zeegrasvelden wordt als essentieel beschouwd voor het behoud van mariene biodiversiteit. Bovendien biedt het bescherming aan kustlijnen door kusterosie te verminderen. Met het nul-lozing beleid lijkt La Axarquía zich te ontwikkelen tot het beste onderwaterparadijs van de hele Middellandse Zee. Dat is een veelbelovend vooruitzicht voor zowel de natuur als het toerisme in het gebied.