Ondanks de matige oogst van dit jaar produceerde Spanje liefst 35 miljoen hectoliter wijn en is daarmee deze eeuw voor de derde keer de mondiale nummer 2. Ook in 2003 en 2013 was Spanje al de op een na grootste wijnproducent.
Dit jaar is de tweede positie van Spanje niet zozeer te danken aan de eigen productie, als wel aan het verlies van 27 procent dat Frankrijk moest incasseren als gevolg van de vorst. Dat was volgens de Internationale Organisatie voor Wijnbouw en Wijnbereiding sinds 1957 niet meer voorgekomen. Ondanks de derde positie blijft Frankrijk als het om de verkoopwaarde gaat wereldwijd de onbetwiste nummer één.
2017 en 2021 slechtste jaren
Volgens genoemde wijnorganisatie is 2021 het op een na slechtste jaar geweest voor de druivenoogst van de 21ste eeuw. Dit jaar was iets beter dan 2017, dat nog als het slechtste jaar te boek staat. De mondiale oogst van 2021 was 7 procent lager dan het gemiddelde in de afgelopen 21 jaar. Deze daling is voornamelijk het gevolg van het veranderde klimaat in de drie grootste wijnproducerende landen Italië, Spanje en Frankrijk. De vierde plaats is voor de Verenigde Staten, waar in het afgelopen jaar juist 6 procent meer wijn werd geproduceerd.
Recordoogst in Australië en Latijns-Amerika
Daarna volgen Australië en Chili, landen waar de wijnproductie in 2021 met 30 procent steeg en waarmee zij Argentinië achter zich hebben gelaten. Samen hebben de landen op het zuidelijk halfrond een recordproductie gehaald die bijna 20 procent groter was dan die van het vorig jaar. Dat komt niet zozeer door een toename van het aantal druivenplantages, maar door het klimaat dat op het zuidelijk halfrond dit jaar juist gunstig was voor de wijnbouw.
Klimaatverandering
De Europese wijnteelt zal om de koppositie te behouden oplossingen moeten vinden voor de gevolgen van de klimaatverandering. Natuurrampen als gevolg van de opwarming van de aarde zullen steeds vaker een gevaar betekenen voor de druivenoogst.
Toch zal er voorlopig geen geografische verschuiving plaatsvinden van wijnbouw naar bijvoorbeeld de Noord-Europese landen. Daarvoor is de wijncultuur te sterk verbonden met landen als Spanje, Italië en Frankrijk. Wel zullen wijnproducenten andere manieren moeten zoeken om hun oogst op peil te houden. Daarbij valt te denken aan de introductie van een grotere variëteit aan zowel druivenrassen en als in de wijze waarop deze worden geteeld.