Van de 1.905 thuislozen die Madrid telt, slapen er 764 op straat en gaat de rest ’s nachts naar een opvangcentrum. Dit blijkt uit onderzoek dat is gehouden onder thuis- en daklozen in Madrid. Het onderzoek werd gedaan in opdracht van drie Spaanse universiteiten, de Complutense, de open universiteit UNED en de Pontificia Comillas. 835 Vrijwilligers ondervroegen 226 personen die op straat leven en 227 mensen die gebruikmaken van een nachtopvang in Madrid.
Agressie
Zestig procent van de ondervraagden gaf aan wel eens het slachtoffer te zijn geweest van agressie, denigrerende opmerkingen, aanranding of beroving door mensen die niet op straat leven. Doorgaans doen zij hiervan geen aangifte bij de politie.
Veilige buurt
Het aantal mensen dat op straat leeft is de afgelopen jaren licht gestegen, van 621 in 2006, 764 eind 2014. De meesten van hen kiezen ervoor de nacht door te brengen in het centrum van de stad, omdat ze zich daar het veiligst voelen. Zo hangen er rond de Plaza Mayor, waar tientallen daklozen slapen, beveiligingscamera’s die door de gemeente geplaatst zijn in de strijd tegen berovingen, maar ook daklozen beschermen tegen agressie. Dat is ook het geval in de districten Chamartín, Arganzuela, Tetúan, Chamberí, Salamanca en Moncloa-Aravac.
Levendigheid
De daklozen slapen het liefst in buurten waar veel mensen op de been zijn. Daarom zijn ze ’s nachts vooral te vinden op grote pleinen, parken, bij bruggen, in de buurt van geldautomaten en op het vliegveld.
Profiel
Driekwart van de Madrileense thuislozen zijn 45-jarige mannen, die alleen basisonderwijs hebben genoten (hoewel 14% van hen een universitaire studie heeft afgerond). Slechts van 12% van de daklozen is met zekerheid te zeggen dat ze vrouw zijn. Van de overige daklozen is het geslacht niet door de ondervragers vastgesteld. Minder dan de helft van de ondervraagden heeft de Spaanse nationaliteit en daar weer de helft van komt uit Madrid zelf. Het merendeel komt echter uit Roemenië of Marokko.
Perspectief
Veel ondervraagde daklozen zien de toekomst somber in. Gemiddeld leven zij vijf en een half jaar op straat. Het merendeel zit zonder werk en geld, is niet verzekerd voor gezondheidszorg of kampt met alcohol- of drugsverslaving. Slechts 5% van de daklozen zegt zelf voor deze situatie gekozen te hebben.