De vorm waarin kwik normaal in vis wordt aangetroffen, wordt methylkwik genoemd en als het in grote hoeveelheden wordt geconsumeerd, kan het het zich ontwikkelende centrale zenuwstelsel aantasten en de moedermelk verontreinigen.
Met deze wetenschap in het achterhoofd, verdedigt het Spaanse Agentschap voor Voedselveiligheid en Voeding (AESAN) dat het eten van vis veilig is. Het gaat namelijk om een voedingsmiddel met gezondheidsvoordelen dat een fundamenteel onderdeel is van het mediterrane dieet. Een groot voordeel van het eten van vis is volgens de EFSA dat het een goede bron van energie en eiwitten is met een hoge biologische waarde en helpt bij de opname van essentiële voedingsstoffen zoals jodium, selenium, calcium en vitamine A en D.
Oplossing voor het kwikprobleem bij vis
Volgens de AESAN is de oplossing voor het kwikprobleem het beperken van de consumptie van soorten met een hoog gehalte. “Het is de meest effectieve manier om de gezondheidsvoordelen van het eten van vis te bereiken”, zeggen ze. Maar welke soorten hebben meer kwik en waarom?
De vis met het meeste kwik
Deze milieuverontreinigende stof is aanwezig in zee- en rivierwater en wordt in wisselende verhoudingen in vissen aangetroffen. Het hangt vooral af van de plaats in de voedselketen die de vis inneemt, dat wil zeggen of het een roofdier is of niet.
“Roofzuchtige, grote en langer levende vissen hebben hogere concentraties”, zeggen experts. Dit fenomeen staat bekend als bioaccumulatie.
Degenen die vooral de consumptie van deze vissen moeten vermijden, zijn zwangere vrouwen, vrouwen die van plan zijn zwanger te worden en vrouwen die borstvoeding geven. Ook kinderen van 0 tot 10 jaar oud moeten het eten van deze soorten beperken. Kinderen tussen de 10 en 14 jaar oud kunnen daarentegen wel vis eten die meer kans heeft op kwik, maar dienen de inname beperken tot 120 gram per maand. De rest van de bevolking hoeft ze niet te mijden.
Hier volgt de lijst van de vissoorten met en hoger kwiikgehalte volgens de AESAN:
Zwaardvis
Deze blauwe vis heeft meestal een grote omvang en wordt gekenmerkt door zijn lange en afgeplatte neus. Zwaardvis bevat verschillende vitamines, zoals die van groep B, en mineralen zoals fosfor, kalium en selenium. Maar het is ook een van de soorten met het meeste methylkwik. Het is een roofdier dat grote hoeveelheden vis per dag consumeert en daarom uiteindelijk kwik van zijn prooi aan zijn lichaam toevoegt. Zwaardvissen komen over de hele wereld voor in gematigde, tropische en subtropische wateren.
Rode tonijn (Thunnus thynnus)
Ook bekend als gewone tonijn of Atlantische blauwvintonijn, is deze soort zeer populair en wordt veel gegeten. Deze tonijn komt voor aan beide oevers van de Atlantische Oceaan, zowel de westelijke als de oostelijke, en ook in de Middellandse Zee.
Spanje is het Europese land dat de meeste blauwvintonijn vangt in de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee en volgens de redersvereniging Cepesca leven ongeveer 2.500 families van deze vis. Omdat het een succesvol roofdier is, heeft het ook een hoog kwikgehalte.
Haai
AESAN raadt degenen die hun kwikinname willen beperken af om haiensoorten te eten. Denk hierbij aan hondshaai, makreelhaai, doornhaai en blauwe haai.
Snoek
De snoek voedt zich met allerlei soorten, waaronder krabben, en is sinds 2003 toegevoegd aan de Spaanse catalogus van invasieve uitheemse soorten. Deze zoetwatervis kenmerkt zich ook als een groot roofdier en bevat daarom een goede hoeveelheid kwik.
Minder kwik in deze soorten
Soorten die minder kwik bevatten zijin de volgende: koolvis, ansjovis, sardine, haring, kabeljauw, blauwe wijting, kokkel, makreel, inktvis, garnaal, krab, zeebrasem, koolvis/stoker, karper, baby-inktvis, schelpjes, inktvis, langoustine, coquina, zeebrasem, sprot, garnaal, horsmakreel, kreeft, gamba, tong, schar, lubina, mossel, heek/wijting, scheermessen, oester, pomfret, bot, inktvis, octopus, garnaal, Atlantische zalm, Pacifische zalm, sardinella, sardinopa, schol en forel.