Om een heuse aurora borealis te kunnen zien, zou je denken dat je moet afreizen naar de Noordpool of op zijn minst naar Scandinavië. Niets is minder waar. Al is de kans groter in het hoge noorden, door een samenspel van factoren is het poollicht soms ook verder naar het zuiden te zien.
Astronomische beeld van de dag
Lorenzo Cordero wist het unieke verschijnsel boven de hemel van Casar de Cáceres vast te leggen met zijn camera en is vervolgens door NASA geselecteerd en verspreid via de sociale netwerken als het ‘astronomische beeld van de dag’. Op zijn foto is een indrukwekkende rode aurora te zien.
Tweede foto uit Extremadura erkend door NASA
Cordero, die lid is van de astronomische vereniging ‘El Cielo de Cáceres’, verzekerde El Periódico de Extremadura dat de foto op 23 april is genomen. Het is de tweede keer dat een foto uit Extremadura door NASA wordt herkend sinds de foto die Javier Caldera en Miguel Gracia in januari van dit jaar maakten van de ZTF-komeet in Cáceres.
Waarom noorderlicht zo zuidelijk te zien?
Het Amerikaanse ruimteagentschap beschrijft dit fenomeen als het resultaat van een sterke Coronal Mass Event (CME), die een paar dagen geleden op de zon plaatsvond. Elektronen en protonen stroomden langs de noordelijke magnetische veldlijnen van de aarde naar beneden en kwamen in botsing met zuurstof en stikstof in de atmosfeer van de aarde, waardoor schilderachtige aurorale gloed ontstond.
Zeer waarschijnlijk is dit niet de laatste keer dat het noorderlicht aan de Spaanse hemel is te zien. Volgens NASA kan de ongewone activiteit van de zon meer mogelijkheden bieden om deze fenomenen te zien boven locaties verder naar het zuiden dan de Noordpool.
Poollicht
Het poollicht is een prachtig natuurverschijnsel dat veroorzaakt wordt door de zonnewind. De elektrisch geladen deeltjes van de zonnewind dringen de atmosfeer binnen en worden door het aardmagnetisch veld naar de polen getrokken, waar ze met verhoogde snelheid de atmosfeer binnendringen. Dit zorgt voor het noorderlicht of het zuiderlicht. De energie van deze deeltjes wordt overgedragen aan zuurstof- en stikstofatomen in de bovenste lagen van de atmosfeer, en wordt weer uitgestraald in de vorm van kleurrijke lijnen die het poollicht vormen. Het kleurrijke poollicht is ontdekt tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar in 1957.