De foto van fotograaf Jordi Cotrina, eveneens van de krant El Periódico, van de omhelsing door Javier Martinez veroorzaakte veel tumult in de (sociale) media. Het humane gebaar van vrede en verzoening werd ook verkeerd opgevat.
Verslaggever Manuel Arenas van de krant El Periódico, die een foto van de omhelsing op de voorpagina publiceerde, ging via een Twitter-thread in op de motieven achter deze omhelsing, die door velen als gebaar van vrede en menselijkheid werd opgevat, maar anderzijds ook onbegrip opriep.
Arenas sprak kort na de aanslagen met Javier Martínez en noemde dat interview ‘het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan’. Op maandag legde hij via Twitter uit waarom Xavi’s vader de imam besloot te omhelsen. Hieronder een vrije vertaling van deze thread over een meer dan symbolisch gebaar in een tijd waarin terrorisme bevolkingsgroepen uiteen dreigt te drijven en te vaak alle moslims over één kam geschoren worden met terroristen:
1. Vandaag is het een week geleden dat ik met Javier, Xavi’s vader, sprak. Ik heb alle soorten verklaringen gelezen. Maar waarom omhelsde hij de imam van Rubí? Hier volgt een thread;
2. De eerste keer dat ik met Javier sprak via de telefoon was op 23 augustus. Hij noemde toen zijn wens om de imam te omhelsen;
3. Hij had het nog aan niemand verteld en was er niet zeker over hoe hij het zou gaan doen: of hij het in het openbaar moest doen of privé, in aanwezigheid van media of zonder media;
4. Hij was er niet heel erg mee bezig, in de zin van dat hij erover sprak als iets dat hij zou improviseren. Hij zou gewoon op zoek gaan naar de imam;
5. Toen werd alles gecompliceerd want de lokale bureaucratie was van mening dat de omhelsing samen zou vallen met de (herdenkings)bijeenkomst die in Rubí was gepland op de 24e;
6. Zijn doel was slechts een gevoel van verantwoordelijkheid te materialiseren: Javier wilde niet dat de dood van zijn zoontje tevergeefs zou zijn;
7. Hij voelde dat hij het aan zijn zoon en aan de samenleving verplicht was. Tijdens het interview zei hij tegen me: ‘ik wil dat de dood van mijn zoon iets betekent’;
8. Ik weet dat hij niet op zoek was naar aandacht: niet hij noch zijn familie vonden de foto’s een goed idee, maar voelden de noodzaak van het maken van een gebaar in het openbaar;
9. Het was zijn manier om Xavi te wreken: het projecteren van het idee van broederschap, vrede en samenleving met iets alledaags als een omhelsing;
10. Het was iets dat hij kon doen. Hij wilde niet dat de dood van zijn zoon slechts één dood meer zou zijn, maar iets dat een samenleving, gebroken door terreur bijeen zou brengen;
11. Dat gebaar werd een foto op de voorpagina van @elperiodico, een foto door Jordi Cotrina die, volgens [de Spaanse tv-presentator] @jordievole ‘met alles verzoent’;
12. Anderen bekritiseerden hem want “evenals zij ons vermoorden, omhelsen we hen” – een schokkende generalisatie – of voor het zijn van een “goed-doener” of voor zijn “theatraliteit”;
13. Ik heb [berichten van] journalisten gelezen die op wrede wijze het gebaar ridiculiseerden: wie grappen maakt over het familielid van een slachtoffer is harteloos;
14. Xavi’s dood levert een plicht op: ons laten zien dat niet alles is verloren. En niet alleen dat: ook om dat aan zichzelf te laten zien;
15. Zijn “ik moet een moslim omhelsen” of zijn “ik deel de pijn met de familieleden van de terroristen” zijn zijn hardop uitgesproken gedachten;
16. Javier had het nodig te weten dat mensen dit zouden lezen: hij geeft om degenen die nog steeds leven en hij zocht naar een symbool om ons in iets te laten geloven;
17. Javier Martínez is hard geraakt, en dat kruis draagt hij zijn hele leven met zich mee, maar hij zou altijd op dezelfde manier hebben gehandeld;
18. Zijn intentie was om Xavi te eren als het kind dat ons samenbracht, als het kind dat hielp onderscheid te maken tussen terroristen en mensen.
19. Ik hoop dat iedereen die om hem heeft gelachen en hem heeft beledigd niet vergeet dat hij ook een slachtoffer is van Islamitisch terrorisme;
20. En ik hoop dat wat hem is overkomen, nooit hen overkomt; wie weet hoe zij zouden reageren. Ik geloof dat zijn waardigheid slechts voor weinig mensen in het bereik ligt.
21. En als zij hem face-to-face hadden gezien, als zij zijn gezicht hadden gezien, wellicht hadden ze het dan begrepen. Maar het is veel gemakkelijker om te schreeuwen vanuit een positie van onwetendheid. Einde.