Verenigingen die ervoor zorgen dat mensen met een handicap worden opgenomen, hebben dinsdag in verschillende Spaanse steden hun ongenoegen geuit over de ‘ondraaglijke’ wachtlijsten die hiervoor bestaan. Sommige mensen moeten drie jaar wachten op een certificaat.
‘Wacht en wanhoop’
Onder de slogan ‘Wacht en wanhoop’ heeft de Spaanse Confederatie van Mensen met een Lichamelijke en Organische Handicap (COCEMFE) 18 manifestaties gemobiliseerd, verspreid over het hele land. Deze vinden plaats voor openbare gebouwen, zoals de ministeries van Volksgezondheid en Sociale Rechten en Agenda 2030. Duizenden mensen komen in de problemen als gevolg van die lange wachtlijsten en hebben ‘geen toegang tot hun rechten’.
Onder hen Manuel Muñoz, die twee jaar moest wachten op de mate van invaliditeit vanwege de vasculaire necrose waaraan hij in beide heupen lijdt. “Wachttijden moeten worden verkort. Ik wacht al twee jaar op twee protheses. Al die tijd heb ik niet kunnen werken. Ik heb het overleefd met spaargeld en hulp van mijn familie”, vertelde Muñoz aan EFE.
Volgens de door Aníbal verstrekte informatie kunnen de gemiddelde kosten van een persoon met een handicap ongeveer 500 euro per maand bedragen, “een zeer hoog bedrag, gezien de moeilijkheid om een baan te vinden”.
Beoordelingsschaal al 20 jaar niet geactualiseerd
De financieel manager van COCEMFE legde uit dat de wachttijd per autonome regio varieert en het te betreuren dat er “zelfs binnen hetzelfde gebied of dezelfde provincie opmerkelijke verschillen zijn in dit opzicht”. “In dezelfde stad vind je een gemiddelde wachttijd van 11 maanden en mensen die tot 36 maanden wachten op een beoordeling”, bekritiseerde hij. In de meest schrijnende gevallen zijn mensen al overleden voordat hun probleem wordt opgelost.
Een ander probleem is dat veel organische handicaps niet worden erkend omdat het niet-zichtbare handicaps zijn. Dat komt omdat de schaal die nu wordt gebruikt al 20 jaar niet is bijgewerkt. Dit jaar zou een nieuwe schaal worden goedgekeurd, maar daarover is nog niets bekend gemaakt.
In Spanje leven 4,38 miljoen mensen met een handicap. hieronder meer vrouwen dan mannen in de leeftijd van ouder dan 55 jaar en met mobiliteitsproblemen.
Certificaat is nodig om te werken
Precariteit op de arbeidsmarkt is juist een relevante kwestie voor mensen met een handicap. Velen van hen zijn afhankelijk van de arbeidsplaatsen die zijn gereserveerd voor mensen die voor 33% of meer zijn afgekeurd.
Het heeft Manuel meer dan een jaar gekost om de accreditatie te behalen, vertelt hij tegen TVE. Hij heeft een prothese in elke heup en een mate van invaliditeit van 48%, maar zonder het attest zou hij geen toegang hebben tot een aangepaste baan. “Ik heb bijna anderhalf jaar doorgebracht zonder normaal toegang te hebben tot een baan omdat ze je om een handicapattest vragen dat je niet hebt. Zonder dat attest kunnen bedrijven niet profiteren van een reeks hulpmiddelen om je in dienst te kunnen nemen”.
Geloofwaardigheid
Een andere claim die de demonstranten maken is de geloofwaardigheid van mensen met een organische en niet-zichtbare handicap. “Ziekten zoals de mijne veranderen dagelijks veel. Soms lijkt het alsof zelfs de artsen mij niet geloven als ze me beoordelen. Daardoor voel je je onbegrepen en alleen”, zegt Nieves Rodríguez, diie al 30 jaar lijdt aan myasthenia gravis (een aandoening waarbij spierzwakte optreedt).