Lieve Catalaan,
Ik weet niet of jij er zo eentje bent die ervan overtuigd is dat alle Madrilenen aanhangers van de Partido Popular zijn. Zo eentje die zegt dat Madrid gelijk staat aan de Centrale Overheid, dat is wat ze zeggen in de dagbladen zoals The Times.
Als dat waar is, snap je dan dat je het hebt over vooroordelen? Die vooroordelen zorgen er namelijk –bij mij- voor dat ik het idee krijg, zonder je persoonlijk te kennen, dat jij een onafhankelijke Catalaan bent die Spanje haat. Jij gelooft dat dit niet jouw land is, maar een Staat die Catalonië haar geschiedenis, taal, geld en nu ook de vrijheid van haar politici afpakt.
Is dat niet het geval? Ik sta ook niet zo extreem aan de andere kant, maar de situatie is zo gespannen dat vooroordelen de overhand nemen en dat we allemaal wantrouwen naar elkaar hebben.
Dit is Madrid-Barca ten voeten uit. Het beste is om het er maar niet over te hebben. Taboe.
Het probleem is dat we behoorlijke overeenkomsten hebben op het gebied van werk, gemeenschappelijke vrienden of dat we andere raakvlakken hebben die niks te maken hebben met de politiek. We zouden het moeten hebben over de echte olifant in de kamer en deze spanning zal ervoor zorgen dat we, uiteindelijk, met de billen bloot gaan. Zeg hardop of we de 1-0 stand wel of niet leuk vinden, of gevangenen politici zijn of dat het recht om te beslissen een gedoe of een noodzaak is. Zwart of wit, aangezien de geschiedenis geen grijs toelaat.
De geschiedenis laat het ook niet toe dat er geluisterd wordt, zelfs zonder oordoppen. Of dat je gezien wordt, ondanks dat je kijkt. Dat roept zoveel emoties op dat het niet meer uit te leggen is.
Paradoxaal genoeg wordt er om een dialoog gevraagd. Maar op straat hoor je óf heftige discussies óf er heerst een soort gespannen stilte. Dat is in dit geval hetzelfde omdat je – om te kunnen communiceren- bereid moet zijn om van gedachten te wisselen. Iets wat zelfs ontstaat als een wederzijds gesprek daarvoor onmogelijk leek. (Vraag dat maar aan Podemos toen ze de liberalen in het parlement toejuichten)
Het zorgt er bij mij voor dat, als we de tijd zouden nemen om elkaar te leren kennen, de vooroordelen weg zouden vallen. We zouden dan ontdekken dat de situatie anders is dan dat hij in eerste instantie leek. We zouden inzien dat we het in de basis met elkaar eens zijn, dat waar je geboren bent niet jouw opvattingen bepaalt en dat die opvattingen nooit boven mensen mogen staan.
We zouden moeten praten over dat als we niet vinden wat ons bindt, we naar iets moeten zoeken wat ons niet kan scheiden.
Liefs,
Carlos