Vorig jaar kregen premier Pedro Sanchez en leden van zijn regering veel kritiek te verduren omdat ze meededen aan de marsen en manifestaties. Dit was in net in de tijd dat de gevaren van de covid-pandemie aan het licht kwamen en het virus al in Spanje circuleerde. Slechts enkele dagen na de marsen testte Irene Montero, minister van Gendergelijkheid, positief. Binnen een week was was een strikte lock down in het hele land een feit.
Vanwege de bezorgdheid over nieuwe oplopende besmettingscijfers zijn de marsen ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag dit jaar geannuleerd. De regio Madrid heeft nog steeds het hoogste besmettingspercentage per 100.000 inwoners. Volgens cijfers die donderdag door het ministerie van Volksgezondheid zijn gepubliceerd, bedraagt de incidentie van het coronavirus voor Spanje nu in totaal 153 per 100.000 inwoners gedurende de afgelopen 14 dagen. Alleen Madrid (253) heeft een incidentie die valt binnen het ‘extreme risico’-niveau van 250. Over heel Spanje gezien ligt de bezetting van intensive care-afdelingen door Covid-19-patiënten op 25,44% – maar in de regio Madrid is dat 39%.
Internationale Vrouwendag in de beginjaren
Sinds de vroege jaren heeft Internationale Vrouwendag een nieuwe wereldwijde dimensie gekregen voor zowel vrouwen in ontwikkelde als ontwikkelingslanden. De groeiende internationale vrouwenbeweging, die is versterkt door vier wereldwijde vrouwenconferenties van de Verenigde Naties, heeft ertoe bijgedragen dat nu op de herdenkingsdag steun wordt gecreëerd voor vrouwenrechten en deelname aan de politieke en economische arena’s.
De Internationale Vrouwendag werd in 1977 officieel erkend door de Verenigde Naties. In het begin kwamen de acties voort uit de activiteiten van de arbeidersbewegingen in Noord-Amerika en in Europa aan het begin van de twintigste eeuw.
Spaanse vrouwenstrijdster Victoria Kent
In Spanje overwon de in Malaga geboren Victoria Kent barrières en doorbrak grenzen met betrekking tot vrouwenrechten. Als tiener werd ze naar Madrid gestuurd om rechten te studeren. Ze sloot zich daar aan bij de Radicale Socialistische Republikeinse Partij. Bovendien was ze de eerste vrouw die een zaak bepleitte voor het Supreme War Tribunal. Zij was zodoende de eerste vrouw ter wereld die als advocaat voor een militaire rechtbank stond.
In 1931 was Kent ook een van de eerste drie vrouwen die in de Spaanse Cortes Generales werden gekozen. Zij trad toe tot de grondwetgevende vergadering en werd als radicale socialist belast met het schrijven van een grondwet voor de nieuwe Spaanse Republiek.
Vreemd genoeg was Kent tegen het geven van stemrecht aan vrouwen. Ze voerde aan dat Spaanse vrouwen geen opleiding hadden om verantwoord te kunnen stemmen. Daarom zouden ze worden beïnvloed door de katholieke priesters. Kent ging na de Spaanse Burgeroorlog in ballingschap en verhuisde later naar Amerika.
Tijdens haar ballingschap zocht ze haar toevlucht in Parijs en hielp ze kinderen. Ze creëerde veilige plaatsen en kinderdagverblijven voor degenen die waren geëvacueerd. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog moest Victoria haar toevlucht zoeken in de Mexicaanse ambassade. Ze was veroordeeld door de Spaanse rechtbanken van Franco en zou 30 jaar gevangenisstraf moeten uitzitten.
In 1977, veertig jaar nadat ze in ballingschap was gegaan, keerde Victoria terug naar Spanje om van daaruit later naar New York te emigreren. In 1986 ontving ze de medaille van de Orde van San Raimundo de Peñafort. Vanwege haar hoge leeftijd kon ze het evenement echter niet bijwonen om haar medaille op te halen. Een jaar later stierf ze.