Samen met Rato werden nog 63 andere bankiers veroordeeld tot celstraffen variërend tussen drie maanden en 6 jaar. De voormalige directeur van de Spaanse Caja Madrid, Miguel Blesa, werd voor hetzelfde vergrijp veroordeeld tot 6 jaar cel.
Rato was tussen 2004 en 2007 topman bij IMF en van 2010 tot zijn ontslag in 2012 directeur van de Spaanse bank Bankia. Deze was het resultaat van een fusie tussen zes Spaanse banken, waaronder Caja Madrid. Bankia moest in 2012 gered worden met een forse kapitaalinjectie van de Spaanse overheid geholpen door . Dat was de reden van het vertrek van Rato, die eveneens een prominent lid was van de Spaanse politieke partij Partido Popular. In de kabinetten onder leiding van José Maria Aznar was Rato achtereenvolgens vice-premier en minister van Economie.
Onderdeel salaris
Alle veroordeelden voor misbruik van de door Bankia en andere banken verstrekte creditkaarten gaven tussen 2003 en 2012 gezamenlijk ruim 12 miljoen euro uit aan een riante levensstijl. Dit midden in de in Spanje zeer heftig om zich heen grijpende economische crisis. De kaarten werden gebruikt om reizen, luxe etentjes en dure producten te betalen. Rato pleitte altijd onschuldig want zag de creditkaart als onderdeel van zijn salaris, dus was het logisch dat hij daar persoonlijke zaken mee betaalde.
Slechtste CEO
Bloomberg Business News noemde Rato in 2012 een van de vijf slechtste CEO’s. De bank noteerde 309 miljoen euro winst in 2011 en na Rato’s vertrek boekte de bank 3 miljard euro verlies. Toen de bank in 2012 failliet ging was 20 miljard euro staatssteun nodig om deze overeind te houden.