Het gebouw bevindt zich net buiten Gijón, Asturië en is bijna ontworpen als een stad. Het staat momenteel bekend als de Stad van Cultuur, maar in zijn eerste jaren was het de Arbeidsuniversiteit van Gijón. De meeste ruimtes binnen hebben ook een functie die is gerelateerd aan onderwijs en cultuur.
De bouw van dit enorme project begon halverwege de jaren veertig, toen het Franco-regime op zijn hevigst was en de mijnbouw een van de belangrijkste activiteiten van de Spaanse economie. Het zou eigenlijk een weeshuis worden voor kinderen die hun ouders hadden verloren in de ongevallen in de mijnen.
Tot de belangrijkste initiatiefnemer, de minister van Arbeid José Antonio Girón, uit zijn functie werd ontheven. Tegen die tijd was het initiële plan om een weeshuis ervan te maken al aan de kant geschoven. In plaats daarvan kreeg het een functie als onderwijscentrum. In een tijd waarin dergelijke instellingen overal in het land floreerden, werd het de Arbeidsuniversiteit van Gijón.
Stad van Cultuur
Tegenwoordig staat het complex bekend als de Stad van Cultuur. Zodoende heeft het zijn rol als onderwijscentrum niet verloren. Het herbergt verschillende faculteiten, het centrum voor beroepsopleiding, het professionele conservatorium voor muziek en dans en de Hogeschool voor Drama. Het heeft ook een museum voor moderne kunst en een groot theater, een van de belangrijkste architectonische werken waarvan toeristen kunnen genieten.
Architect Luis Moya
Architect Luis Moya Blanco was verantwoordelijk voor het ontwerp van dit enorme project. Als curiositeit moet worden opgemerkt dat het gebouw niet is gericht op Gijón. Zo volgt het niet de logsiche opstelling die de stad voorstelde, zoals wel het geval is bij andere iconische plaatsen zoals het Parthenon in Athene. De Arbeidsuniversiteit werd op zo’n manier geplaatst, dat bij aankomst vanuit Gijon de bezoeker er helemaal omheen zou moeten lopen om de omvang tot zich te nemen.
Imposante toren
Het eerste wat opvalt is de immense toren van het complex, met een hoogte van in totaal 129 meter. Voor de constructie ervan liet de architect zich inspireren door de Giralda van de kathedraal van Sevilla of de toren van Hercules, de enige nog in gebruik zijnde Romeinse vuurtoren van Spanje in A Coruña.
Kerk
Een ander hoogtepunt is de kerk. Deze ligt op de binnenplaats en heeft een elliptische plattegrond van 807 vierkante meter. Daarmee is het ’s werelds grootste in zijn soort. Het religieuze gebouw bood plaats aan duizend studenten en docenten. De buitendecoratie is zo ingewikkeld dat je uren kunt wijden aan het bewonderen van de kleine details.
Centrale binnenplaats
De centrale binnenplaats is ook opmerkelijk, met afmetingen die vergelijkbaar zijn met het San Marcoplein in Venetië. De binnenplaats van 150 meter lang en 50 meter breed vormt het hart van het complex.
Een minder bekend feit over de Ciudad de la Cultura in Gijon, Spanje, is dat het complex oorspronkelijk was ontworpen als een op zichzelf staande stad. Het was bedoeld om alles te hebben wat de bewoners nodig hadden, inclusief woonwijken, winkels en zelfs een ziekenhuis. Door geldgebrek en wijzigingen in de oorspronkelijke plannen is dit idee echter nooit volledig gerealiseerd. Desalniettemin blijft de Ciudad de la Cultura een indrukwekkend voorbeeld van Spaanse architectuur uit het midden van de 20e eeuw en een cultureel centrum voor de stad Gijon.
Bekijk ook: Asturië en de Costa Verde, verborgen parels in Noord-Spanje